Note

Çocuklukta yaşanan duygusal ihmallerin hayatımızı nasıl etkilediğini anlamak önemlidir. Duygularımızı bastırmak yerine kabul etmek ve ifade etmek, duygusal iyileşme sürecinde önemli adımlardır. Kendimize şefkat göstermek, duygularımızı anlamak ve kabul etmek, içsel boşlukları doldurmak için önemlidir. İyileşme süreci zaman alır ve duygularımızı kabul etmek, kendimize şefkat göstermek uzun vadeli bir süreç gerektirir.

Highlights

  • 2024-12-23 12:21 Bu hissettiklerimde bir sorun var. Çünkü düşününce şimdi bir çocuk ağlarken, öfkelenirken ya da basitinden yani daha zor bir yerden geçerken bu cümleleri duyduğunda onun için hiçbir şey çözülmüyor. Hatta tam tersi bende bir sorun var diyor içten gelen bir ses o zaman ve buna inanmaya başlıyor. Çünkü onun hayattaki olan tek pusulası anne ve babası. Biz insanlar mantıklı bir tünliğimizi korumak isteriz. Yani ne demek bu? O zaman dünyayı güvenli bir yer olarak görmek için, işte hayattaki belirsizliklerle başa çıkabilmek için anne babamızı o işte her şeyi bilen, mükemmel varlıklar olarak idealize ederiz aslında.

  • 2024-12-23 12:21 Araştırmalara göre hatta şöyle bir şey var. Terapiye başlayan, ruh sağlığı alanında profesyonelden destek alan insanların çoğu… …bunu çocuk sahibi olduktan sonra yapıyorlar. Yani işin özü şu, gençlik ve yetişkinlik boyunca o insanı boğan… …doğru kararlar almasını engelleyen, o içini kavuran karmaşa… …ebeveyn olduğumuzdan sonra artık iyice baş edilemez bir hal alıyor.

  • 2024-12-23 12:30 Yani bütün bunların dışa vurumu, patlaması nasıl oluyor? Er ya da geç, bastırılmış duygularımdan biri o duygularla aramı ördüğüm duvardan dışarı fırlıyor. Yani aşık oluyorum ya da aşık olduğum kişi tarafından reddediliyorum. Ya da iş hayatında hiç beklemediğim bir olumsuzluk oluyor. Ya da işten çıkartılıyorum. Bir kayıp, bir ölüm olabilir. Böyle gayet olağan bir hayat olayında o duvar birden yıkılıyor. Ve o işte yoğun duygularla başa çıkmayı bilmediğimde, çünkü çocuklukta hiç öğrenememişim bunu, o zaman onlar yüzeye çıktığında ne yapacağımı bilemiyorum.

  • 2024-12-23 12:30 Yani şu an içimizdeki o ihmal edilmiş, örselenmiş, duygularını bastırmayı öğrenmiş çocuk için biz ne yapabiliriz? Öncelikle, yani ilk adım korkmadan duygularının var olmasına izin vermek. Şimdi sen duygusal olarak, ihmal edilerek büyüdün. Ve ne pahasına olursa olsun duygularından kaçmayı öğrendin. Ama işte en başta aslında o büyük duvarı yaratan şey de buydu. O yüzden kendine şunu sorabilirsin. Şu anda ne hissediyorum? Belki kırgınsın, üzgünsün, görünmez hissediyorsun. Çok korkunç bir dönemden geçiyor da olabilirsin. Ama bunu da kabul et. Herkesin hayatında dönem dönem oluyor bunlar çünkü.

  • 2024-12-20 16:03 Mesela bir günlük tutabilirsin ya da duygularını bir sanat formüle bile yansıtabilirsin. İşte kısa hikaye denemesi yazabilirsin. Ve aslında biz fark etmeden genelde böyle şeylerde kendi duygularımızı da böyle o karaktere yükleyebiliriz mesela, onun yaşanmışlıklarına.